به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، هفت رشته مختلف ژیمناستیک عبارتند از: ژیمناستیک هنری آقایان، ژیمناستیک هنرهای بانوان، ژیمناستیک موزون، ایروبیک، ترامپولین، آکروباتیک و ژیمناستیک جامع.

 

ژیمناستیک پایه همه ورزش‌ها است. از سن سه سالگی ، کودکان می‌توانند ژیمناستیک را شروع کنند. از سن 9 تا 10 سالگی کودکان می‌توانند ژیمناستیک هنری، موزون، ترامپولین و اکروباتیک را آغاز کنند. مسابقات از سن 16 سالگی آغاز می‌شوند . بسیاری از ژیمناست‌ها در سن 30 سالگی به کار خود خاتمه می‌دهند. اگر کسی سالم باشد و در شرایط خوب بدنی به سر ببرد، هیچ چیز او را از ادامه این ورزش منع نمی‌کند.

 

هر کدام از رشته‌های ژیمناستیک خاصیت‌ها و ویژگی‌های خود را دارند. در کل انجام ژیمناستیک اگر متناسب با سن و شرایط بدنی باشد، مشکلی ایجاد نمی‌کند. باید به هنگام انجام ژیمناستیک مراقب مفاصل بود و اگر مشکلی پیش آمد بهتر است برای مدتی این ورزش کنار گذاشته شود یا محدود شود. در این ورزش از ستون فقرات بسیار استفاده می‌شود و اگر ضربه و آسیبی به آن وارد شود، انجام این ورزش ناممکن خواهد شد.

 

در ترامپولین، آکروبات و ایروبیک، سیستم‌ قلبی – عروقی بسیار کار می‌کند، بنابراین باید تمرین و کنترل در این زمینه زیاد شود.

 

این ورزش به خصوص در سنین پایین فواید بسیاری به همراه دارد. همه مفاصل کار می‌کنند و در همه سنین باعث ایجاد آمادگی جسمانی می‌شود. همه رشته‌های ژیمناستیک فواید عصبی – عضلانی دارند. ایروبیک و ترامپولین توانایی‌های قلبی – عروقی و ریوی را افزایش می‌دهند.

 

از مشکلات متداول در ژیمناستیک می‌توان به سقوط کردن اشاره کرد. با این وجود طبق گزارش فدراسیون ژیمناستیک فرانسه هر ساله کمتر از 0.8 درصد حاشیه گزارش می‌شود و از این مقدار حادثه یک هشتم آنها جدی هستند. اکثر این حوادث پیچ خوردگی مچ پا ، زانو ، آرنج و مچ دست هستند. آسیب دیدگی‌ تاندون در این ورزش کمتر اتفاق می‌افتد. ژیمناستیک جزو ورزش‌های پر خطر به شمار می‌رود.